De gefusilleerde leden van de verzetsgroep Oranje Vrijbuiters
Ton Hegge
Antonius Josephus Rudolphus Hegge werd op 11 december 1920 geboren in Den Haag. In de bekendmaking van de doodvonnissen wordt als zijn beroep kantoorbediende opgegeven.
Elders is te lezen dat Antonius Hegge bevriend was met Bob van Oorschot en dat hij in cel 550 vastgezeten heeft met de ook ter dood veroordeelde OranjeVrijbuiter Bart Heij die, zoals bekend, tijdens de executie van de Oranje Vrijbuiters (onder wie zijn beide broers) gratie kreeg.
Elders is te lezen dat Antonius Hegge bevriend was met Bob van Oorschot en dat hij in cel 550 vastgezeten heeft met de ook ter dood veroordeelde OranjeVrijbuiter Bart Heij die, zoals bekend, tijdens de executie van de Oranje Vrijbuiters (onder wie zijn beide broers) gratie kreeg.
Toeval
In 2004 vond op de Waalsdorpervlakte een toevallige ontmoeting plaats waarbij Antonius Hegge ter sprake kwam. Hopend op reacties, volgt hier een beschrijving van deze ontmoeting, opgetekend door mevrouw Wendy Broer-van der Hak, secretaris van de Vereniging "Erepeloton Waalsdorp".
Wendy Broer-van der Hak:
"Op zaterdag 25 september 2004 woonde ik de jaarlijkse herdenking bij van het "Oranjehotel" . Drie broers van mijn moeder hebben daar gevangen gezeten en twee van hen zijn op 29 februari 1944 geëxecuteerd op de Waalsdorpervlakte“.
Als bestuurslid van de Vereniging Erepeloton Waalsdorp, ging ik na afloop van de herdenking naar de Waalsdorpervlakte, om daar mensen na de herdenking in het Oranjehotel op te vangen en/of te begeleiden. Met dat doel kwam ik in gesprek met twee oudere heren, van wie een het behoorlijk te kwaad kreeg. Het bleek een oudere broer van de twee te zijn, die in het Engels met betraande ogen zei: “Onze oudste broer is hier gefusilleerd op 29 februari 1944.” Ik was perplex en kon vertellen dat twee van mijn ooms op precies dezelfde dag hier gefusilleerd zijn. Hierdoor was onze belangstelling wederzijds gewekt en werden namen uitgewisseld, waarbij hun familienaam Hegge mij uiteraard direct naar de achttien namen van de verzetsgroep de “OranjeVrijbuiters” bracht. Het noemen van mijn moeders meisjesnaam, Heij, leidde bij een van de heren tot de reactie (nu in het Nederlands): “Het waren er toch drie die verzet hadden geboden aan de bezetters? “. Dat klopte. Naast de gefusilleerde Kees en Leo Heij, was ook Bart Heij (die ik later leerde kennen als mijn oom Bart) lid van de Oranje Vrijbuiters. Uit het verder gaande gesprek kwam het bizarre feit aan het licht dat de eerder ter sprake gekomen oudste broer van beide heren, Ton Hegge, de cel heeft gedeeld met mijn oom Bart. Ton Hegge en Bart Heij waren gezworen kameraden. Eerder in Berlijn samen te hebben vastgezeten, wisten zij daar te ontsnappen en meldden zij zich na terugkeer in Nederland bij de Oranje Vrijbuiters. Het was de heren bekend dat Bart niet gefusilleerd was en het speet hen duidelijk dat ik wist te vertellen dat hij niet meer leefde. Ook wisten zij dat mijn andere twee ooms begraven liggen in Utrecht. Dit was voor mij nieuw en gaf voor mij aanleiding naar Utrecht te gaan, waar op de begraafplaats "Tolsteeg" de eerste ontmoeting met mijn oom Kees en oom Leo plaatsvond en ik een bos oranje rozen in de vaas voor hun graf van het monument van de Oranje Vrijbuiters heb gezet.
Beide heren Hegge lieten ook nog weten dat de oudste van de twee al 50 jaar in Australië woonde en voor de 7e keer terug in Nederland was voor een reünie met de nog 6 levende broers en zusters Hegge. Daarnaast kreeg ik nog te horen, dat de beide broers niet bij de herdenking in het Oranjehotel waren geweest, zelfs niet wisten dat er een jaarlijkse herdenking is, maar dat hun bezoek aan de Waalsdorpervlakte puur een eigen ingeving was. Voor mij betekende dit dat mijn ontmoeting met beide heren een toevalligheid is die te denken geeft. Was het een "gestuurde " ontmoeting? Maar hoe dan ook, het vervulde mij met dankbaarheid, waardoor ik helaas vergat naar hun adressen te vragen".
Als bestuurslid van de Vereniging Erepeloton Waalsdorp, ging ik na afloop van de herdenking naar de Waalsdorpervlakte, om daar mensen na de herdenking in het Oranjehotel op te vangen en/of te begeleiden. Met dat doel kwam ik in gesprek met twee oudere heren, van wie een het behoorlijk te kwaad kreeg. Het bleek een oudere broer van de twee te zijn, die in het Engels met betraande ogen zei: “Onze oudste broer is hier gefusilleerd op 29 februari 1944.” Ik was perplex en kon vertellen dat twee van mijn ooms op precies dezelfde dag hier gefusilleerd zijn. Hierdoor was onze belangstelling wederzijds gewekt en werden namen uitgewisseld, waarbij hun familienaam Hegge mij uiteraard direct naar de achttien namen van de verzetsgroep de “OranjeVrijbuiters” bracht. Het noemen van mijn moeders meisjesnaam, Heij, leidde bij een van de heren tot de reactie (nu in het Nederlands): “Het waren er toch drie die verzet hadden geboden aan de bezetters? “. Dat klopte. Naast de gefusilleerde Kees en Leo Heij, was ook Bart Heij (die ik later leerde kennen als mijn oom Bart) lid van de Oranje Vrijbuiters. Uit het verder gaande gesprek kwam het bizarre feit aan het licht dat de eerder ter sprake gekomen oudste broer van beide heren, Ton Hegge, de cel heeft gedeeld met mijn oom Bart. Ton Hegge en Bart Heij waren gezworen kameraden. Eerder in Berlijn samen te hebben vastgezeten, wisten zij daar te ontsnappen en meldden zij zich na terugkeer in Nederland bij de Oranje Vrijbuiters. Het was de heren bekend dat Bart niet gefusilleerd was en het speet hen duidelijk dat ik wist te vertellen dat hij niet meer leefde. Ook wisten zij dat mijn andere twee ooms begraven liggen in Utrecht. Dit was voor mij nieuw en gaf voor mij aanleiding naar Utrecht te gaan, waar op de begraafplaats "Tolsteeg" de eerste ontmoeting met mijn oom Kees en oom Leo plaatsvond en ik een bos oranje rozen in de vaas voor hun graf van het monument van de Oranje Vrijbuiters heb gezet.
Beide heren Hegge lieten ook nog weten dat de oudste van de twee al 50 jaar in Australië woonde en voor de 7e keer terug in Nederland was voor een reünie met de nog 6 levende broers en zusters Hegge. Daarnaast kreeg ik nog te horen, dat de beide broers niet bij de herdenking in het Oranjehotel waren geweest, zelfs niet wisten dat er een jaarlijkse herdenking is, maar dat hun bezoek aan de Waalsdorpervlakte puur een eigen ingeving was. Voor mij betekende dit dat mijn ontmoeting met beide heren een toevalligheid is die te denken geeft. Was het een "gestuurde " ontmoeting? Maar hoe dan ook, het vervulde mij met dankbaarheid, waardoor ik helaas vergat naar hun adressen te vragen".
Straatnaam
In de verzetsheldenwijk in Leidschenveen, Den Haag, is een straatnaam vernoemd naar de Oranje Vrijbuiter Antonius Hegge.
Over deze verzetsheldenwijk is een mooi boekje verschenen waarvan het eerste exemplaar op 1 juli 2009 door wethouder Rabin Baldewsingh overhandigd is aan de heer Wempe, voorzitter van de nationale Federatie Raad Voormalig Verzet, mevrouw W.E. Kaszo en de heer W.C.M. Gottlieb van het voormalig verzet.
Het boekje verklaart de straatnaamgeving voor deze straten. Voorts bevat het een kort verslag met foto's van de eerder dat jaar gehouden onthulling van de straatnaamborden. Ook zijn de gedichten er in opgenomen die tijdens deze plechtigheden zijn voorgedragen.
Onder de genodigden voor de onthulling waren nabestaanden van Antonius Hegge aanwezig, t.w. zijn zus Lily Gribling-Hegge en haar drie zoons Victor, Simon en Jeroen Gribling.
Over deze verzetsheldenwijk is een mooi boekje verschenen waarvan het eerste exemplaar op 1 juli 2009 door wethouder Rabin Baldewsingh overhandigd is aan de heer Wempe, voorzitter van de nationale Federatie Raad Voormalig Verzet, mevrouw W.E. Kaszo en de heer W.C.M. Gottlieb van het voormalig verzet.
Het boekje verklaart de straatnaamgeving voor deze straten. Voorts bevat het een kort verslag met foto's van de eerder dat jaar gehouden onthulling van de straatnaamborden. Ook zijn de gedichten er in opgenomen die tijdens deze plechtigheden zijn voorgedragen.
Onder de genodigden voor de onthulling waren nabestaanden van Antonius Hegge aanwezig, t.w. zijn zus Lily Gribling-Hegge en haar drie zoons Victor, Simon en Jeroen Gribling.
Akte van Overlijden
Het overlijden van Ton is vastgelegd in een overlijdensakte, opgemaakt in Den Haag. In januari 2011 kwam de stichting in het bezit van het bijgaand bidprentje van Antonius Hegge en een dankbetuiging van zijn familie voor het medeleven bij zijn overlijden.
Tijdens de heronthulling van het monument op 10 mei 2007, waren enkele nabestaanden van Antonius Hegge aanwezig.
Tijdens de heronthulling van het monument op 10 mei 2007, waren enkele nabestaanden van Antonius Hegge aanwezig.
Bidprentjes
Op 26 april 2012 ontving de Stichting van de heer Ivo Aelbers, zoon van vermoedelijke Oranje Vrijbuiter Kors Aelbers, bidprentjes van bevriende Oranje Vrijbuiters Bob van Oorschot en Ton Hegge.
U vind de bidprentjes van Bob en Ton in de rechterkolom. De Bidprentjes van Oranje Vrijbuiters Kees en Leo Heij vind u op de pagina over de gebroeders Heij.
